zaterdag 29 augustus 2009

Route Omaha Beach



De volgende route hebben we met de auto afgelegd. Het gebied heeft te (veel) steile hellingen en dat zou ten koste gaan van onze kostbare tijd en energie. De route begint bij de Duitse oorlogbegraafplaats aan de snelweg bij La Cambe. Een somber kerkhof maar wel indrukwekkend met name ook de informatieruimte voor het kerkhof. Daar lees je hoe alle doden in het oorlogsgebied zijn geborgen en begraven. De Amerikanen gebruikten verschillende soorten kruizen om de doden te registreren. De vraag die steeds weer opkwam, was hoe Duitse toeristen zich voelen in dit gebied en met name ook in de andere oorlogsmusea. We hebben daar onz egedachten over uitgewisseld en al snel bekruipt je het gevoel: 'die jonge Duitse soldaten werden ook maar gestuurd'. Maar dat gevoel is al weer snel verdwenen als je sommige foto's aanschouwt. Dat geeft voortdurend een dubbel gevoel, wanneer een Duitse 'oudere' toerist naast je staat.



Het volgende bezoek was aan het 'Rangers' museum in Grandcamp Maisy. Een bijzonder leuk Normandisch vissersdorpje overigens. Het museum vertelt de heldendaden van de US Rangers. Zij hadden ee speciaal doel, de verovering van 'Pointe du Hoc'. De Geallieerden gingen ervan uit dat hier 15,5cm kanonnen geplaatst waren met een bereik van 25 kilometer. Dit geschut zou een grote bedreiging vormen voor de invasievloot, voor zowel UTAH- als OMAHA Beach. Vanaf mei 1944 werd het complex met grote regelmaat gebombardeerd (600 ton bommen). De dreiging was zo groot dat het 2nd Ranger Battalion de opdracht kreeg het complex zo snel mogelijk te zuiveren van het 100 man tellende garnizoen. Terwijl het slagschip USS Texas Pointe du Hoc onder vuur nam (ze verschoot 250 granaten), gingen de Rangers van D, E en F Company, van 2nd Rangers Battalion, 20 kilometer uit de kust in hun landingsboten. Een aantal van die landingsboten zouden later kapseizen en zinken. De Rangers beklommen de kliffen en veroverde het moeilijk bereikbare gebied. Van de 225 gelande Rangers zijn er 135 gedood, gewond of vermist, oftewel 70% verliezen. Op het terrein zie je nog steeds de enorme kraters en de restanten van grote bunkers.




Point du Hoc vind je door de D518 te volgen richting Vierville sur Mer. Onderweg krijg je vanzelf de wegwijzers. Vervolgens bezochten we Omaha beach. Eerst het grote museum in het Centrum en daarna het strand zelf. Het museum is de moeite waard in het bijzonder de collectie foto's en de indrukwekkende film over de landing zelf. Naast de WC's staan ook een aantal vitrines met voorwerpen die uit zee zijn gevist. Die geven je een indruk van het geweld tijdens de aanval. Onderstaande foto is mij het meest bijgebleven.



Aan het strand en rond de boulevard is veel te zien. Er is nog een wrakkenmuseum aan het begin van de boulevard. Voor het museum staan wat kanonnen en een stalen geschutskoepel met kanonsgaten. Ongelofelijk dat die er doorheen kunnen. Naast het museum op de weg naar het strand vind je een metalen brug die onderdeel uitmaakte van de haven aan Omaha Beach. In plaats van het bezoeken van het museum hebben we met prachtig zomers weer 750 gram garbalen en een fles witte wijn veroberd aan het strand, uitkijkend op de stranden van Omaha Beach. Een mooie gelegnheid om de indrukken te verwerken en te genieten van de bruisende rust van de golven in contrast met hoe het er in 1945 uit moet hebben gezien.




Tijd voor een bijzondere locatie, waar we al veel over hadden gehoord: het Normandy American Cemetery & Memorial bij Coleville sur Mer. Deze begraafplaats bevat 9.286 Amerikaanse graven waarvan 307 onbekend. De speelfilm 'Saving Private Ryan' begint met een scène op deze begraafplaats. Gedurende ons bezoek toonde een Amerikaanse legerunit hun eerbetoon bij het memorial. Indrukwekkend gezicht tijdens hoe de soldaten in het gelid en met hun vaandel 'the last post' aanhoorden. Vanaf de begraafplaats kun je de kust van Omaha Beach zien en naar beneden lopen naar de 'Easy Red' sector.




Hierna eindigen we onze reis bij de batterijen van Lonques sur Mer. De musea bij Port en Bessin en Commes hebben we niet bezocht.Eerlijk gezegd word je op een gegeven moment 'museummoe'. We hebben ons daarom beperkt tot degenen die op Internet uitstekend stonden aangeschreven (www.oorlogsmusea.nl). Deze batterijen genaamd 'Chaos' zijn gebruikt in de film 'The longest day'. Wellicht herinner je je nog dat in een van de bunkers de Duitsers plotseling de armada aan de horizon zien opduiken.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten