De laatste twee dagen fietsten we langs de stranden van Gold, Juno en Sword. Na een overnachting op de camping van Arromanches (redelijke faciliteiten)omdat alle andere campings vol zaten, bezochten we natuurlijk eerst de overgebleven resten van de Mulberry haven in Arromanche. Door een tekort aan havens rond de invasiestranden maakten de Geallieerden twee kunstmatige havens aan, één bij OMAHA Beach en de ander bij Arromanches. Haven 'A' (OMAHA Beach) en haven 'B' (ARROMANCHES) werden opgebouwd uit 146 Caissons ('Phoenix' elementen) en vormden zo de haven en de losplaats. Om van de losplaats naar de kust te komen werden er drijvers (pontons), de zogenaamde 'Whales', gebruikt. Deze waren onderling verbonden door een stalen wegdek. De dag na de ingebruikname stak een driedaagse storm op die ongekend zwaar was en die gehele haven aan OMAHA Beach verwoeste. 22 'Whales' die nog onderweg waren gingen verloren op zee.
Onderdelen van OMAHA die nog bruikbaar waren werden overgebracht naar Arromanches. In het plaatsje vind je het filmtheater 'Arromanches 360'. Loop naar het einde van de boulevard en volg de borden naar de top van de berg. Onderweg kom je een M4A2 Sherman tank tegen met een prachtig uitzicht over het strand. De Sherman tank is geplaatst boven op een grote kazemat. De film van 20 minuten viel erg tegen. Er worden afwisselend 4 tot 6 filmpjes tegelijk afgespeeld, hetgeen ten koste gaat van de focus en de indrukken. In Arromanche is ook een museum over de Mulberry haven, maar die hebben we niet bezocht. Ook in de andere musea wordt uitleg gegeven over de aanlag van de kunstmatige haven. Natuurlijk hebben we wel genoten van het avondleven in dit gezellige havenplaatsje.
De fietstocht langs de kust is redelijk vlak en goed te fietsen. Blijf zoveel mogelijk de boulevard volgen. Elk plaatsje heeft zijn eigen haventje en smalle fietspaden. Onze tocht ging eerst langs de kazematten van Asnelles aan de boulevard. De Duitsers hadden ook deze kanonnen weer strategisch geplaatst met een bereik over heel het strand van Gold. De eerste kazemat die je tegenkomt was verantwoordelijk voor zes uitgeschakelde Britse tanks die hier landden. Wat hier duidelijk opvalt aan de kazematten is dat het geschut het strand bestrijkt en niet de zee. De Duitsers gingen er vanuit dat de invasie bij vloed zou plaatsvinden zodat de landingsboten over de, door de Duitsers opgeworpen, obstakels zouden varen. Het schootsveld van de kanonnen in de bunkers was zo opgesteld dat het vuur het strand op zijn smalst (vloed) zou bestrijken. Gelukkig voor de landingstroepen hier was het eb en was de draaicirkel van het geschut krap, anders waren er beslist meer slachtoffers geweest van dit kanon. Op de foto zie je een voorbeeld van zo'n kanon in Lion sur Mer.
Na Asnelles volgt Ver sur Mer met zijn Mont Fleurt bunkers achter de huizen. In het plaatsje staat op de eerste kruising een mooie Canadese Sexton tank. Wij hebben niet veel tijd besteed aan deze bunkers maar zijn doorgereden naar Graye sur Mer, het begin van Juno beach, waar de Canadezen landden. Direct aan het begin van dit strand naast de haven vind jeeen fantstisch mooi museum over Juno beach. Een belangrijk deel van het museum besteedt aandacht aan de ontwikkeling van Canada en de bijdragen die de Canadezen leverden aan de tweede wereldoorlog. Heel bijzonder en wat wij niet wisten was de 'invasie' van o.a. de Canadezen in Dieppe op 19 augustus 1942. Deze slag loopt voor de geallieerden uit op een ramp. De geallieerden werden tijdens de verkenningsaanval opgewacht door de Duitsers. Er komen ongeveer 3.500 soldaten om het leven, voornamelijk Canadezen. Doel van deze slag was o.a. om de slagkracht van de Duitsers aan de Atlantic Wall te testen (...) ter voorbereiding op de grote invasie. Voor het museum staan verschillende zuilen met alle gevallen Canadezen tijdens D-Day.
Na Juno Beach maken we een kleine uitstap naar het achterland. Via het plaatsje Reviers en de Canadese begraafplaats fietsen we door een prachtig natuurlandschap met echte kleine nostalgische Normandische plaatsjes. Fiets ook vooral langs het kasteel in Fontaine-Henry en rust even uit tussen de nonnen in het park. De tocht voert je ook langs prachtige uitzichten over de weilanden.
Ons doel was uiteindelijk Villons les Buissons te bereiken, op zoek naar Hell's Corner langs de D220. Hierna door naar de Hillman batterijen bij Coleville Montgomery en uiteindelijk de beroemde Pegasus brigde en het bijbehorende cafe. Let op, in het cafe mag je geen foto's maken van de eigenaresse die tijdens de oorlog de soldaten bediende. Mij is het toch gelukt, alhoewel het mij wel een correctie opleverde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten